wtorek, 24 lipca 2018

Radosna wnuczka

— Babciu, babciu, a to co?
A ten pan... to jest kto? —
Pyta wnuczka babcię wkoło,
Podskakując wciąż wesoło.

— Dlaczego ptak fruwa a nie lata?
Po co psu na sierści łata?
Dlaczego sąsiadka ma zły humor?
Po co śmieciara robi rumor?

Pytań setki w ciągu dnia
Zadaje ta istotka malunia...
Wszystko ją interesuje,
Na wszystko palcem wskazuje.

!!!

W jej główce pytania krążą i nocą,
Bo pytać zaczyna ze zdwojoną mocą,
Kiedy się tylko rano obudzi…
Zadawanie pytań ją nie nudzi.

— Dlaczego prąd schował się w gniazdku?
Gdzie się chowają gwiazdki o brzasku?
Gdzie idą żołnierze gdy maszerują?
Czemu kwiatki rosną i nie chorują?

— A po co ludziom komputery?
Czemu niektórzy lubią rowery?
Co robi ten, co jest politykiem?
Czemu ktoś gada innym językiem?

— A czemu to świat jest taki duży?
Czemu ciekawa podróż się nie dłuży?
Kiedy jakaś gwiazdka spadnie z nieba?
Czumu do szczęścia jej potrzeba?

—  Babciu, jestem mądra, czy przemądrzała?

???

Babcia się zaśmiała i odpowiedziała:

— Mądra jesteś, wnuczko moja,
Bo cię prowadzi ciekawość twoja.
Pytaj o wszystko, co tylko chcesz
I wiedzę o życiu garściami bierz.
Naucz się co słowo „szczęście” znaczy,
A w życiu nie zaznasz żadnej rozpaczy.


Tak wnuczka siebie wtedy widziała
i autoportret swój wykonała.


Dzisiaj ma 16 lat —
już inaczej widzi świat.


Wnuczki już tak mają,
że babcine serce zawłaszczają.