Podbiał
pospolity to roślina o żółtych drobnych kwiatach zebranych w
koszyczki i dużych liściach od spodu białawo owłosionych. Dla
jednych jest ona chwastem, dla innych rośliną leczniczą. Kwitnie
od marca do maja. Zwany inaczej: ośla stopa, końskie kopyto,
białkuch, boże liczko, kniat, kaczyniec, grzybień, rośnie dość
dziwnie, gdyż najpierw rozwija się jego kwiatostan (marzec), a
dopiero potem liście (kwiecień).
Kwiaty po
przekwitnięciu przekształcają się w tzw. puch
kielichowy, który służy do rozsiewania nasion.
Tworzy on bardzo sprytny aparat lotny, który
ułatwia długie utrzymywanie się nasion w powietrzu i roznoszenie
ich nieraz na bardzo duże odległości.
Podbiał
pospolity w uprawach rolnych uznawany jest za
chwast i skutecznie niszczony. Natomiast w ziołolecznictwie uznawany
jest jako skuteczny lek. Ze względu na zawartość śluzu oraz
garbników stosowany jest
głównie jako środek
wykrztuśny przy astmie, przewlekłym kaszlu i zapaleniu oskrzeli.
Zewnętrznie zaś stosowany jest przy schorzeniach skórnych, takich
jak: wrzody, czyraki, odciski, oparzenia, a także przy pękających
brodawkach u karmiących kobiet. Podbiałem leczyli już starożytni
medycy.
A dla
tych, co się ani na uprawach nie znają, ani na ziołolecznictwie,
podbiał jest przede wszystkim radosną oznaką nadchodzącej wiosny,
gdyż należy do roślin, które już w marcu, jako jedne z
pierwszych, wyłaniają się spod topniejących śniegów.
Z
cyklu: "Co
w przyrodzie piszczy"