Wielka szkoda. Osobiście bardzo żałuję, że stało się to tak szybko i nie mogę się już rozkoszować ich pięknem. A było tak cudownie. Pełne kwiatów gałęzie sięgały moich okien.
Wspaniale było widzieć codziennie to ich piękno i czuć ich zapach rozchodzący się po całym domu. Z takim zapachem w nozdrzach usypiałam i się budziłam.
W moim ogrodzie rosną trzy jabłonie obok siebie, zapach co roku jest więc bardzo intensywny. A i pszczółki szczęśliwe z tak obfitego kwiecia gromadnie pracują przez cały okres ich kwitnienia. Nawet kiedy deszczyk popaduje słychać ich dźwięczne bzyczenie. A teraz wszystko się skończyło... Och, jak mi brak kwitnących jabłoni.
Z cyklu: "Co w przyrodzie piszczy"