Ten poniższy post z Facebooka przysłano mi dziś jako wspomnienie sprzed roku. Przypomniało mi się, że kiedy go wtedy zamieszczałam, byłam niemal pewna, że ta skaza kacza będzie już tylko słabnąć z roku na rok. Że zacznie się czas porządkowania, rozliczeń, odbudowy wspólnoty.
Dziś, patrząc na to, co się dzieje, mogę tylko zapytać: co poszło nie tak, że znów nabiera coraz większej mocy i dalej pogłębia podział między Polakami?
Odpowiedź boli. Bo to nie PiS nagle zmartwychwstał. To rządząca koalicja dała ciała. Zadufanie Hołowni, bufonada Czarzastego, kunktatorstwo Kosiniaka — to nie tylko personalne przywary, to polityczne błędy, które kosztują nas wszystkich. Zamiast konsekwencji mieliśmy demonstracje niezdecydowania. Zamiast energii — gierki i autopromocję.
Mam też żal do ministra Bodnara. Tak, rozumiem: prawo, demokracja, zasady. Ale jeśli przez osiem lat widzieliśmy, jak PiS rozjeżdża te wartości walcem, to naprawdę nie trzeba było teraz stawiać im zbyt cnotliwego parasola ochronnego. Ludzie czekali na działanie. Na sprawiedliwość. Na twardą rękę, nie na ostrożne procedury.
Ale problem jest szerszy. Demokracja wszędzie się chwieje. Bo wszędzie — i w Polsce, i na Zachodzie — zbyt często ustępuje pola tym, którzy chcą ją zniszczyć. Za dużo poprawności wobec wrogów systemu, za mało odwagi w obronie wartości. Jeśli tak dalej pójdzie, to demokracja nie zostanie pokonana — ona się sama odda.
A przecież nikt nie wymyślił nic lepszego. Demokracja nie jest doskonała, ale to, co może ją zastąpić, będzie znacznie gorsze. I właśnie dlatego trzeba działać. Teraz. Mocniej. Odważniej. Bo jeśli będziemy się tylko przyglądać, to motłoch naprawdę przejmie stery. I nie odda ich już nigdy.
Klejstenes się w grobie przewraca. Ponad dwa i pół tysiąca lat później, a my wciąż nie potrafimy poradzić sobie z demos kratos*.
* demos kratos — to starogrecki termin pochodzący z przełomu VI i V w. p.n.e. oznaczający władzę ludu, co po polsku oznacza demokracja
HKCz 5.06.2025